See and find have a nice climbing.
Vrij 27-12-02
Het doet buiten vochtig aan na de regen van vannacht. Gokkend op het busje van 15.00 nemen we de tijd alvorens op pad te gaan. Sigaret en drankje bij Chileno als wisten we niet beter. Beneden aangekomen trekken we droge kleren aan en stappen we in het busje dat ons naar "Laguna Amarga" brengt. De plek waar we overstappen op echte bussen. Op het vaste stoppunt wordt een figuurgezaagde condor-mobile voor Veerle en Mireille gekocht. Aangekomen in Puerto Natales constateer ik dat het te laat is om nog naar huis te bellen. We eten weer in "Indigo" en drinken wat met de crew en Miha die we er weer ontmoeten. Het thema klimmen staat centraal tijdens de babbel. Miha vertelt over zijn angsten tijden de beklimming van de Fortaleza Oostwand. Ook horen we van de stresservaringen tijdens de herhaaldelijke gletcheroverschreidingen bij CerroTorre. Een minder fortuinlijk Fransman werd er door een lawine gegrepen. Geen fijne beelden. Ook is een goeie klimmaat van de Nuptse afgewaaid. Ik ben blij dat al mijn klimvrienden nog leven en dat ik op een ervaring na verschoond ben gebleven van dergelijke ervaringen. Klimmers zijn toch wel aparte mensen. Om het leven optimaal te genieten wordt het leven in feite op het spel gezet. Ondanks alle serieuze pogingen om risico's te minimaliseren. Maar goed. Niet alleen klimmen kan gevaarlijk zijn. Voordat Frans ermee begon reageerde een of andere eikel in het verkeer een keertje niet helemaal goed. Frans reed echter motor en was dus de kwetsbare partij. Dat de oplapperij uberhaupt mocht plaatsvinden was al heel bijzonder…Ver na sluitingstijd gaan we er vandoor.
Za 28-12-02
Frans, is snipverkouden!
Als dat maar goed gaat. Er wordt naar huis gebeld. Gezellig. De stem van Yvonne.
Ze zegt dat Veerle eigenwijs wordt en dat het allemaal lang duurt… Na ons
gesprek stuur ik nog een opgeleukte situatieschets per mail. Het bericht dat
ik naar mijn collega's zend is ietwat objectiever. Behalve de verlate kerstgroet
die ik doe, wens ik iedereen alvast een gelukkig nieuwjaar. Met een overdosis
aan sigaretten ga ik nog even op pad naar Indigo waar Ik een paar pakjes aan
Niebla overhandig. Zij en Juan Pablo hebben mij gisteravond ruimschoots voorzien
en ik wil nu equalisen. Daarna shoppen Frans en ik nog wat. We hopen dat de
was die we via Casa Lili hebben aangeboden aan god weet wie, snel klaar is.
Met Frans gaat het naar omstandigheden redelijk.
Wanneer we Bruno tegen het lijf lopen verteld hij dat Agni en hij de trek rond
het park hebben gemaakt en regelmatig het beeld van verzopen katten hebben uitgestraald.
Tijdens het diner blijkt dat Miha alle beschikbare topo's uit de bibliotheken van "Fortaleza" en "Big Foot" heeft laten kopieren. Stapels historisch materiaal ligt op onze tafel. Ik bekijk een deel van de handgemaakte topo's. "Riders in the Storm", de in het park wellicht meest tot de verbeelding sprekende route (Torre Central Oostwand), wordt vergezeld van de namen Gulich en Albert. Natuurlijk bekijk ik ook die van de Fortaleza Oostwand.
Vlees / Kaas plateau in combinatie met Krabpot doet mijn nachtrust geen goed. Heb wat veel gegeten of te weinig gedaan vandaag. Frans slaapt best. Ik ga naar buiten om nog maar een sigaret te roken. De hemel ziet er niet slecht uit. Maar ja, wat zegt dat … Het lijkt erop alsof 6 / 7, 12 en 16 / 17 december de beste klimdagen zijn geweest. Op 12 December bereikte Darko c.s. op 24 meter na Torre Norte (Via Monzino VI+ A1 TD). Toen ze de "Junction" bereikte was het weer inmiddels te slecht om door te klimmen en zijn ze afgedaald. Op 16 / 17 december zijn ze hoog op de Torre Sur geweest (Oggioni - Via Aste VI A1 ED) Tomaz heeft La Ultima Esperanza (Piola Sprungli VII+ A1) geklommen op Torre Norte. Ook heeft een deel van het Sloweense team Taller del Sol opTorre Norte gedaan (Butler Helmuth VII / VII+). Het waren geen geweldige dagen maar in ieder geval windloos.
Zo 29-12-02
Om 7.00 pikt de bus ons
weer op dus staan we om half 6 op. Frans voelt zich redelijk. In Puerto Natalis
is het zowaar windstil. Aangekomen in Park en het is nog steeds redelijk windstil!
Door naar boven. "Chileno". Biertje. Verder naar "Torres".
Op het moreneveld komen we Raoul tegen. Hij en Jacob hebben gisteren Monzino
gedaan! Ze gingen de zaak verkennen en na wat te hebben gewacht in het couloir
ging het steeds maar even verder en verder totdat… tja, uiteindelijk de
top. Na 14 uur waren ze weer gearriveerd in Campamento Japones. Felicitaties.
Vandaag zijn ook nog mensen onderweg. Fuck de weersvoorspellingen. Dice en Derek
- Monzino
Scott en Benoit - Bonnington / Whillans. Tomaz met een van zijn maten - Torre
Norte: nieuwe route. Inmiddels 1 touwlengte gedaan. Aangekomen in Japones blijkt
dat Tina en Darko Oggioni hebben geprobeerd. Een overdaad aan wolken op de zuidtoren
maakte dat ze de poging hebben afgebroken. Inmiddels vernemen we dat Tomaz al
4 touwlengtes in de kuiten heeft. Life is sweet, Life is bitter. We balen van
ons eerdere vertrek. Benoit loopt het BC binnen. Ze zijn met z'n vieren op col
Bich gestrand en allemaal omgekeerd. "Dice" (Daizo) is met hem afgedaald
en ligt inmiddels in bed. De knie van Scott is verrot en is net als Derek nog
steeds niet in beeld… Jacob verschijnt, kruipend uit zijn tent, met nog
lichtelijk sneeuwblinde ogen. Ook hij wordt gefeliciteerd met het gisteren behaalde
succes. We luisteren naar het verhaal van Benoit. Tot twee keer toe loop ik
naar het uitkijkpunt maar er is geen spoor van Scott en Derek te bekennen. Jacob
gaat maar eens poolshoogte nemen. Ook Frans gaat naar boven terwijl ik mij bezighoud
met de Aid-kit van Mireille. Ze heeft een zeer compleet pakket samengesteld
waaronder een partij in de autoklaaf gesteriliseerde metaalwaren. Er kan geopereerd
worden. Even later is Derek zichtbaar vanaf het uitzichtpunt. Jacob is nu bij
hem. Frans arriveert weer in BC. Derek heeft tijdens de afdaling een vergissing
gemaakt en is daardoor laat. Ik informeer naar de status van Scott's knie. Het
lijkt allemaal redelijk in orde te zijn. Ook Scott wordt gesignaleerd. Lopend.
Dan is ook de medicijnkast dus definitief niet nodig. Maak een kan thee met
honing en loop Jacob en Scott maar tegemoet. Inmiddels komt Thomasz en zijn
touwgenoot het kamp binnengelopen. Route net niet gehaald. Het gewilde "vrij
klimmen" zat er niet in. Ze hebben veel artificieel geklommen . Nog vermoedelijk
een touwlengte en ze zouden "easy ground" bereiken. Of de route nieuw
is weet Thomas niet. Hij zag een haak. Volgens de "Klettern-Topo's"
klopt een en ander ook niet. Ik ga snel wat eten en maar eens op pad. Daar zijn
ze dan. Scott waardeert de Thee zeer.
Bij terugkomst ziet Frans verdacht witjes. Hij is echt goed ziek! Hij gaat met
een kan thee naar bed. Ik deel de avond met de club van Jake, waarmee Frans
normaliter meer mee optrekt. Benoit verteld over zijn sponsor. Geen geld maar
wel veel spullen. Hij was ook al een keertje op Everestexpeditie. Twee vrienden
op de top. Hij heeft prachtige Eureka K2 tenten meegebracht. Mooie kevlar huiskamers
zijn het. Laat naar bed. De barometer zakt van 927 naar 912 en het basiskamp
wordt bevolkt door 16 wachtende klimmers uit acht verschillende landen.
page 12
Home ----- Food ----- Art ----- Send a Mail ----- Sign my GuestBook ----- Blind and find have a nice Climbing ----- Holidays in Indonesia and many photos text in Dutch.