See and find have a nice climbing.
Ma 30-12-02
Frans gaat vannacht naar buiten en ziet redelijk weer. Baro weer omhoog. 933, wat in BC goed is (935 is vertrekreden) Hij voelt zich echter nog goed klote. Na ruim ontbijt weer naar bed. Ik schrijf en speel nog even schaak met zelfgemaakte stukken (afbeeldingen op papier) op het in de eettafel gekraste schaakbord. Hopelijk voelt Frans zich snel wat beter.
Frans zegt dat hij zich
redelijk voelt en wil morgen omhoog!? Na avondeten gaat hij weer naar bed. Hij
zet de wekker op 1.00 uur. Ik vaat, babbel wat met de rest rook en ga om 10.55
naar bed. Om 11.30 laat de wind weer pittig van zich horen en ben ik onzeker
over ons vertrek. Dommel weg…
Di 31-12-02
"Ray, wakker worden…". In een fractie van een seconde zit ik rechtop in mijn tent. De dag kan niet beter beginnen. Frans is kennelijk voldoende hersteld om een poging te wagen. Het is windstil in het basiskamp en de barometer zegt: gaan! Sigaret. Banaan. Ik Geef er ook een aan Frans die zijn schoenen gaat aantrekken. Nog een Sigaret. Om ongeveer 1.40 volgen we de door onze Petzl's geproduceerde lichtbundeltjes. Frans, voorop lopend, bepaalt het tempo. Zo min mogelijk zweten. Toch kan ik dat niet voorkomen totdat we de Valle Silencio bereiken en de temperatuur lijkt te dalen. Het lijkt erop alsof de plaatselijke weergoden voor één keertje een offday hebben. Althans, voor zover we nu kunnen beoordelen.
De afwezigheid van het geluid
van alsmaar voorbij denderende treinen is wel even wennen. Niet langer vechten
om een volgende meter. Geen spindriftaanvallen en ook worden we niet omvergeblazen.
Het lijkt wel een science fiction verhaal. Voordat ik het in de gaten heb bereiken
we de bivakplaats waar we onze spullen, nadat we ze hebben uitgegraven, organiseren.
Van de 39 haken nemen we er slechts 8 mee. We gaan immers in tegenstelling tot
de oorspronkelijke planning naar Torre Norte. Wanneer we om 4.00 uur verder
op pad gaan komt de zon op. Torre Sur ziet er geweldig uit. Gedimd oranje rots,
grijze muren en een blauwpaarse gloed rechts ervan. Wat een mooie berg is het
toch. Het visuele spektakel duurt maar kort.
Op naar het sneeuwveld, 
de couloir, col Bich en vervolgens door naar de top. Het eerste deel bestaat
uit ongeveer 900 meter sneeuwstampterrein, beginnend als flauwe helling en eindigend
in de 60 graden steile ijsgeul. Daarna begint de feitelijke rotsklim naar de
top. De condities zijn perfect. Sinds 8 december hebben we op een dag als deze
gewacht. Frans begint ineens weer te hoesten. Het is maar de vraag of het antibiotikakuurtje
wonderen heeft verricht.
page 13
Home ----- Food ----- Art ----- Send a Mail ----- Sign my GuestBook ----- Blind and find have a nice Climbing ----- Holidays in Indonesia and many photos text in Dutch.