Welkom op pagina 19

Met de nachtboot terug naar Sibolga, dan naar Bukittingi. Het losmenadres waar wij heen gaan is op nog geen 15 meter van de dierentuin en vlak bij de markt.
De naam is Aisha Chalik en voor de deur staan de pindaverkopers met hun kraampje. Vanaf dit punt maken we tochtjes, wandelen we door het stadje en bezoeken we veelvuldig de markt. De indeling van de markt is praktisch omdat alle spullen van een bepaald soort bij elkaar staan. Een van deze uitstapjes gaat naar de canyon, op loopafstand. Leuk om te doen. Met een aantal leden van de groep nemen wij de bus naar de heuvel waar achter het Maninjaumeer ligt, met de bedoeling door dorpjes te lopen.
Bovenop de heuvel aangekomen, worden we eerst bij de plaatselijke dorpsman uitgenodigd om in zijn huisje thee te drinken en een banaantje te eten. Onderweg zien wij hoe de pinda's gebrand worden, en merken we een paar kinderen die aan het shuttelen (Amsterdamse benaming voor badminton) zijn.
Op zich zelf is dat niet zo vreemd ware het niet dat twee aardige mensen uit de groep het zelf ontzettend leuk vinden om die sport te doen, en ja hoor de kinderen worden met enige grapjes over gehaald om de rackets uit te lenen. Blij als twee kleine kinderen gaan ze badmintonden. Na enige slagen heen en weer wordt het hoogtepunt bereikt en komt het racket te hard tegen de grond waardoor het wel afgeschreven kan worden.

Smadelijk en met een rood hoofd geven de spullen terug en lopen we vlug door. Arme kinderen.
Op de heuvel ontmoeten wij twee toeristen, die ons vertellen dat als we het pad naar beneden volg, wij vanzelf bij de losmen Anas komen en dat we daar heerlijke pannenkoeken kunnen eten.

Dat laten wij ons geen twee keer zeggen en zo lopen we op het slingerende en dichtbegroeide pad naar beneden, wat betoverende beelden oplevert.

Dit is pagina 19

...... ...... ...... ......