Welkom op pagina 20

We bereiken losmen Anas. Het is eenvoudig van opzet maar midden in deze wildernis met al zijn dieren, met de apen die af en toe de losmen dicht naderen, is dat paradijselijk.
De pannenkoeken smaken goed. In het gastenboek lezen we allerlei anekdotes van gasten die hier gelogeerd hebben en het schitterend hebben gevonden. 

De afdaling naar het meer dat de naam draagt van Maninjaumeer is nog steeds leuk en neemt nog zeker een uur in beslag.
We verkennen het dorpje dat evenwijdig aan de weg loopt. De visserrij wordt hier aardig bedreven, en de bootjes worden van boomstammen gemaakt. Dat is leuk om te zien.
We zitten op een luxe terras aan het water, en bestellen we eten. Ondertussen wordt er wat gezwommen in het meer. 
We wisselen wat informatie uit met een andere toerist, die op Siberut is geweest, maar daar later meer over.
De terugweg naar Bukittingi, gebeurt met de plaatselijke bus. Dat is altijd een leuke belevenis.
Dit keer omdat een van de jongere vrouw groep aardig in de smaak valt bij de Indonesiërs. Dat levert komische taferelen op.
Ondertussen is het donker geworden De bus kronkelt van links naar rechts. Deze weg staat ook bekend om zijn vele bochten. Vermoeid maar tevreden komen we in Bukittingi aan.
Op een van deze dagen wordt er een aantal dorpjes aangedaan om de Toba Bataks met hun eigen bouwstijl te bezoeken, een vriendelijk volkje.Op uitnodiging van een dorpsvrouw mogen wij een huis van binnen bekijken, en ontmoeten we ook de engelse vrouw die met ons de berg bij Berastagi bedwongen heeft.

Nog vlug wat matjes gekocht voor Siberut.
Het is tijd om naar Padang te gaan met het busje, onderweg even stoppen en een trouwfeest bezoeken dat aan de gang is.
Na ongeveer vijf uur, laat in de middag, komen wij in Padang aan.

Dit is pagina 20

...... ...... ...... ......