See and find have a nice climbing.
Za 14-12-02
Onderweg naar de Torres komt een van de bussen stil te staan. Pech onderweg. Wij hebben mazzel en kunnen verder. We richten een tijdelijk kampje in bij Hosteria "Las Torres". De Torres liggen er prachtig bij. Met volle rugzakken gaan we richting Japanse kamp. Aangezien de Conaf permit voorlopig niet te regelen valt gaan we het basiskamp maar vast inrichten. Na 3,5 uur zijn we er. Behalve klimmerstenten staan er twee door wachtende windsmullers gefabriceerde bouwsels. Wat mensen allemaal kunnen maken van boomstammen en plastic! Het meest royale van de twee doet dienst als gemeenschappelijke ruimte zo weet ik nog. Aan de buitenkant van de deur hangt een houten schildje waarop behalve een afbeelding van de Torres, "Los Esclavos del Barometro" is gegraveerd! We worden begroet door de vriendelijke Colombiaanse gids Agni die we bij "Lili" al eerder hebben ontmoet. Hij wil met zijn eveneens in Colombia woonachtige franse klimmaat Bruno, die leraar van beroep is "Taller del Sol" op de Noordtoren beklimmen. Nadat we de spullen gedropt hebben gaan we weer naar beneden en eten in de Hosteria!
Zo 15-12-02
Weer loads omhoog brengen. Gaat vandaag met mij beduidend minder. Luie kantoorlichaam moet nog even wennen aan de nieuwe omstandigheden. Frans lijkt perfect in vorm. Onderweg komen we Agni weer tegen, die ons "donkey men" noemt. Of hij wat voor ons mee kan nemen uit Puerto Natales. Nou nee, dat niet maar als hij eens wil informeren naar onze Permit?! Bij Hosteria "Chileno" pakken we even een kort rustmoment en kan ik roken. De koks herkennen ons inmiddels. Spullen gedropt in Japanse kamp en weer richting het lekkere eten van Hosteria "Las Torres". De meeste spullen zijn inmiddels boven waaronder de uit Nederland meegebrachte 3 kg Nep-Parmesan, die serieuze schimmelkaas-neigingen is gaan vertonen en de 1,5 kg koffie uit het koffiecultuurcentrum te Amsterdam. Van de kaas moet dus een dun laagje af. Frans snijdt als was hij chirurg. We verwachten Yvonne en Mireille morgen.
Ma 16-12-02
In de ochtend nog steeds geen spoor van de ladies. Na het ontbijt ontmoeten we elkaar alsnog. Samen nog een kopje koffie en vervolgens naar "Chileno". Frans en ik lopen met onze baggage door naar "Japones" om vervolgens weer terug te keren naar "Chileno". Daar zullen we de rugzakken van de Yvonne en Mireille overnemen, voor zover ze daartegen niet protesteren. En dat doen ze inderdaad niet. Het is de mooiste dag tot nog toe. Torres wolkenvrij. Bij het avondeten zelfs een flesje "Diablo".
Di 17-12-02
We krijgen bezoek van van twee Conaf Parkwachters. Studenten die hier als vijwilliger aan het werk zijn. We bieden koffie aan en gaan later met z'n vieren naar de Valle del silencio. Regen. Barometer zakt naar 920 en de bewolking is als vanouds. Bij een markant rotsblok aangekomen stoppen we even. Nog verder of niet? Y & M vinden dat wij best nog even verder kunnen…
Zoals ook andere expedities over een plankje beschikken in "Los esclavos del barometro" hebben wij er na een houtbewerkingsactie van Frans ook een. Onze kaas, kruiden en olijfolie staan er goed. De in zakken opgeborgen etenswaren hangen overal aan spijkers. Dit in verband met de aanwezigheid van knaagdiertjes die vooral 's nachts rucksichtslos kunnen toeslaan. Ook krijgt mijn "dragonfly" een onderhoudsbeurt waarna deze weer mooie blauwe vlammen spuugt. De permit zou vandaag rond moeten zijn. Het blijft vaag.
Wo 18-12-02
Het wordt nogmaals duidelijk
dat de permit (Difrol en Conaf) dit seizoen gratis is in verband met het "Internationale
jaar van de Bergen". Normaliter kost deze (Conaf)
$ 100 p.p. met een maximum van acht personen op een permit. Yvonne, die zich
ten aanzien van het klimmen in Chili over allerlei wetens(w)aardigheden heeft
ontfermd wist eerder al een bedrag van $ 800 te melden. Daarmee overtrof ze
het Chileense consulaat in Nederland dat geen informatie kon verschaffen omtrent
verkrijging van een permit. Het is erg gezellig met de twee in het Base Camp.
Zij kennen de plek en vinden het predikaat "koud tochthol" nog steeds
verdiend. Het dagprogramma van Frans en mijzelf wordt gevuld met "waar
de bivakplaats in te richten". Nadat we 1,5 uur van het Japanse Kamp zijn
verwijderd ontdekken we een mooie, tweede hands, plek waar we de spullen droppen.
Het weer blijkt zeer betrouwbaar en blijft dus slecht. We wachten een uur af.
Daarna dalen we af. We lopen de jongens van "Fortaleza" tegen het
lijf die toch naar boven gaan. Stripfiguren.
page 6
Home ----- Food ----- Art ----- Send a Mail ----- Sign my GuestBook ----- Blind and find have a nice Climbing ----- Holidays in Indonesia and many photos text in Dutch.